Benim adım Özlem. Adımı öyle koymuş annem babam. Bu yüzden bana hep özlemek düştü şu dünyada, ana, baba, kardeş, eş, dost, arkadaşı. . .Ve yine öyle oldu. 14 yaşımdan beri, 5 sene Ankara, 5 sene Konya, 4 sene Amerika, 6 sene Konya, 3 sene Ankara'dan sonra şimdi de senesi belli değil İstanbul. Evet bu yazımı İstanbul'dan yazıyorum. Doğduğumuz yerlerden yine geçtik, doyacağımız yerin peşine düştük yine. . .göçtük, geldik. Nedir bizi böyle diyar diyar gezdiren, göçümüzü sırtımızda taşıtan, kader kısmet mi, yada maceraperestlik mi bilmiyorum. Artık göçümüzü sırtımızda taşımak yaşımız da geçti, göçümüz büyüdü kamyonlara sığmaz oldu, çocuklar büyüdü ele avuca sığmaz oldu ama, biz hala geziyoruz işte neyin peşinde olduğumuzu bilmeden. Gezmek kısmı kulağa hoş geliyor belki . . .her seferinde yerini yurdunu terketmek, her gittiğin yerde emek verdiğin, gönül bağladığın dostlarını bırakmak, her seferinde yeni başlangıçlar yapmak, yeni ortamlar hazırlamak, hele çocukları her seferinde yeni bilinmezliklerin içine bırakamak ağır geliyor insana. . . Beni, okuyucusunu bilmediğim bu yazıyı yazmaya sürükleyen bu ruh haline gülüp geçeceğim birgün, ve hatta pişman olacağım bu yazıyı yazdığıma biliyorum ama yine de yazıyorum işte. . .fazla sorgulamadan.
İstanbula karşı kinimiz yok, ön yargımız yok, hatta tesellimiz çok. İSTANBUL fırsatlar şehri, İstanbul ünlüler şehri, İstanbul iki kıtayı bağlayan medeniyetler şehri, İstanbul evliyalar, sahabeler şehri, İstanbul Rasullullah'ın methettiği güzel şehir. . .Bizim için çok değerli akrabalarımız, arkadaşlarımız ve bizi burada beklediğini bildiğimiz, vefalı yıllanmış dotlarımız . . .
Böylesi yeni bir başalangıca karşı ne kadar sağlam duracağım bilmiyorum ama, artık İSTANBULDAYIM.
hoşgeldin özlemcim
YanıtlaSiliçini ne güzel dökmüşsün herşeyin hayırlısı olsun kendini yanlız hissetme olur mu bizde bu koca şehrin kalabalıgında yanlızız çünküü
Tşekkür ederim Maviciğim, benim gibilerin olduğunu bilmek güzel. . .
SilHayırlısı olsun, mutluluklar dilerim yeni evinde...
YanıtlaSilTeşekkür ederim Baharcığım iyi dileklerin için. Sevgiyle kal.
Silbir söz var ya özlemciğim belli ki yakınımız yok Allah tan gayrı,insan yaklaştığınca yaklaştığından ayrı diye.nerede kiminle olursak olalım hep yalnız değilmiyiz aslında.bir tek Rabb'imiz her mekanda bizimle olan.Rabbim orada seni hep hayırlarla karşılaştırır inşallah sen de günün birinde benim gibi gülersin korktuğun şeyler için.
YanıtlaSilİnsana en çok güç veren, her an yanında kendinden daha büyük bir gücün olduğunu hissetmesi zaten. Bir de uzakta bile olsa sana kalben en yakın olanlar. . .
SilBenim de doğduğum,büyüdüğüm ama özlemim İSTANBUUUL :( 2006'dan bu yana ayrı yaşadığım ama zaman zaman hasret gidermek için, aile,akraba,dost,mekân ziyareti yaptığım diyâr.
YanıtlaSilO kadar çok şey geçiyor ki aklımdan, İstanbul dediğimde....
Doymak için yaşadığım Ankara'ya alışamamam bu ÖZLEMden...
Sevgiler.
Sevgili Selcen, İstanbul'un bir süre ekmeğini yiyip suyunu içen vazgeçemaz diyorlar, o günleri görmek ümidni taşıyoruz. Heryerin bir alışma süreci vardır, biz de o süreçteyiz herhalde. Ama kısmetimiz burası ise süreci kısalmanın çarelerini aramak lazım değil mi. Allah(c.c) verdiğine gönlümüze sevdirsin. Amin.
YanıtlaSilEvet, sen İstanbul'a ben de Ankara'ya.Hakkımızda hayırlısı neyse o olsun tabii.
YanıtlaSilSevgiler .)
Bu gün Banudan tıklayıp geldim bloguna. tariflerin ,perdelerin ,kruvaze bluzun derken bu yazını okuyunca yorumlamadan duramadım.
YanıtlaSilBen jandarma eşimin mesleği nedeniyle güzel ülkemizin çok yerinde yaşadım. Hem de 1-2,5 yıl aralıklarıyla.
Keşke emeklilikte de tayin eden olsa demekteyim biliyor musun:)
En son da deprem nedeniyle bölgeden Ankaraya geldim.Şimdi de başka bir yere gidesim var.
Emin ol bu yaşantının da apayrı bir tadı var.
İstanbulun tadını çıkar,güle güle otuır.
Sevgiler...
Bloğuma hoş geldiniz Nalan hanım, Benim de bu duygularımı yazarken hep asker eşleri geldi aklıma aslında. Belki de haklısınız, bir süre sonra bu da bir yaşam tarzı haline geliyordur insanda. Ama yaş geçtikçe her seferinde daha çok zorlandığımı farkediyorum. Bunlar o zamanların duygularıyla karalanmış şeyler. Ama zamanla kabulleniyor insan. Başka da çaresi yok zaten. Sevgilerimle.
Sil